Geschiedenis van het bodyboarden
Duizenden jaren lang, bereden Polynesiërs golven in “prone” (liggende) positie op korte planken van hout, bundels van riet, palm stammen of iets anders dat hen en hun vaartuig over het water liet drijven de golven. "Paipo," is een Hawaiiaanse term voor een klein board, 4 voet of minder in lengte verwijst. Dit werd lang beschouwd als iets voor kinderen alvorens aan het ware surfen te beginnen. Het stand-up surfen, op een board van gewoonlijk meer dan 6 voet, bereikte Hawaï en burgerde daar in en ontwikkelde zich verder. In de vroege 20ste eeuw vond het zijn weg over de wereld door “Duke Kahanamoku”.
Paipos ook wel “bellyboards” genoemd, werden niet veel gebruikt, maar bleven bestaand tot en met de ' jaren '60.
Het idee van het prone surfen zou spoedig zijn uiteindelijk middel vinden.
Op 7 juli.1971, werd het bodyboard geboren. Tom Morey, een surfplankbouwer met een achtergrond in wiskunde en techniek, had zijn de surfplankzaken in Californië verlaten om te ontspannen en te gaan ontwerpen op het Eiland Hawaï.
Op die dag, keek hij naar de branding zonder een board om te berijden, hoe frustrerend. Morey leende een elektrisch snijdend mes en een strijkijzer, vormde hij een restje polyethyleen schuim in een kleine rechthoekige mat en bedekte het met kranten.
Hij vond zijn uitvinding (eerste gesynchroniseerde S.N.A.K.E. (side, navel, arm, knee, elbow) – (zijkant, navel, arm, knie, elleboog) gemakkelijk te produceren en nog gemakkelijker te navigeren.
In 1973, voorzag hij de naam Morey Boogie voor $10 van een handelsmerk en zamelde genoeg geld in om een kwartpagina advertentie in het “Surfing” tijdschrift te plaatsen.
De toevoeging boogie werd er door zijn vrienden aan gegeven, die vonden het lijken als of hij aan het dansen was op de golf, de boogie dus.
De vraag naar het boards van Morey was ongelooflijk. In 1977, produceerde hij er 80.000 per jaar, die hoofdzakelijk in de Verenigde Staten worden verkocht. Het jaar daarop werd Morey-Boogie™ gekocht door Kransco (en later opnieuw verkocht aan Whamo, Inc. in 1998, met Morey die als adviseur wordt ingehuurd).
Het was een sport waarvan de basisvaardigheden, in tegenstelling tot het stand up surfen, makelijker en sneller aan te leren waren en snel door zelfs het meest onervaren van mensen kon worden genoten.
De boards waren betaalbaar, minder dan $100 voor de top boards en $10,,- voor een supermarkt boardje.
Als snel was de sport wereldwijd populair.
Aangezien de line ups steeds drukker werden met bodyboarders, waarvan een deel onervaren, groeide de haat van de stand up surfers tegen de bodyboarder. De meeste surfers keken op hen als tweede klasse burgers, die op een golf weigeren voorrang te geven. En als snel werden er scheldnamen bedacht zoals; spongers, cipples, shark biscuits en speed bumps.
Of ze het nou leuk vonden of niet bodyboarden bleef populair en bleef dat ook en de sport vond snel zijn weg naar de competities. De eerste professionele bodyboarding wedstrijd was in 1979. Het Morey/GAP event op Huntington Beach, die door de Californische Mike Lambresi werd gewonnen, die later doorging met het conventionele surfen en die 3 maal professioneel kampioen van de V.S. werd.
Het jaar daarop werd de Surecraft/Coca-cola contest gehouden bij Pipelines, Hawaii, het prijzengeld was al gestegen naar $5.000 en werd gewonnen door John Patterson.
In 1982, werd Pipeline gastheer voor een nieuwe contest “the World Bodyboarding Championships”, jaarlijks verzamelen zich hier de pro`s om te strijden om te eerste plaatst, deze wedstrijd wordt nog steeds georganiseerd.
Bodyboarding vond het jaar daarop zijn eerste held in de Hawaiiaan Mike Stewart. Dominant in alle omstandigheden, Stewart was de master van pipelines, hij won de contest 11 keer, om nog te zwijgen van de 8 keer dat hij Amerikaans kampioen werd. Toen werd pipeline nog gedomineerd door de stand up surfers, maar Mike Steward maakte het zijn speelplaats. Hij bereed pipeline dieper dan alle anderen en lanceerde meesterlijke airials en barrel rolls op secties die anderen volledig vermeden.
Tot en met de jaren `90 zat hij nog in de wereld top, daarna ging hij met semi-pensioen. Zijn erfenis, echter, blijft aangezien bodyboarders golven het diepst berijden en hoogste airials maken van alle waveriders.
In tegenstelling tot het surfen, dat door de Amerikanen en Australiërs overheerst blijft, is het bodyboarden meer multicultureel. Ondanks dat Amerika en Australië erg veel goede bodyboarders hebben komen de top riders van de wereld nu uit Brazilië, Zuid-Afrika, Portugal, Puerto Rico, Venezuela, Panama en de Canarische Eilanden.
Copyright © by Bodyboarder.nl online bodyboard community Alle Rechten Gereserveerd.
Navigation.jpg)